FLL

Zaterdagochtend stond ik met zoon J. om zeven uur op het station. Zeven uur 's ochtends voor alle duidelijkheid. Ondanks het vroege tijdstip stonden we daar niet alleen, want ook heel team Asimov stond daar op de trein naar Utrecht te wachten.
Asimov... als u nu denkt: 'was dat niet iets met robots?' dan denkt u in de goede richting, dat leest u hier.
De robots in deze kwestie zijn lego robots. We gingen namelijk naar de Beneluxfinale van de First Lego League (FLL) in de Jaarbeurs. Team Asimov had zich daarvoor gekwalificeerd door de regiofinale in Zwolle te winnen, J. was Junior Judge en ondergetekende had er een stand om haar boeken over de First Lego League onder de aandacht te brengen.
De FLL is een wereldwijde wedstrijd met lego robots voor kinderen tussen de 9 en 15 jaar die opdrachten uitvoeren passend bij een bepaald thema. Dit jaar was het thema Nature's Fury. Ook moet het team een onderzoek uitvoeren en presenteren. Meer hierover leest u hier.
De school van J. ging meedoen toen J. in groep 7 zat en meteen was hij verkocht. Hij vond het zo gaaf om mee te doen dat hij later op zijn middelbare school een team opgestart heeft. Team Asimov dus.
In dit filmpje is een van de robotraces te zien uit het eerste jaar van team Asimov met J. aan de tafel.
En nu was hij Junior Judge en moest hij samen met de andere Junior Judges de teams voornamelijk beoordelen op allerlei aspecten van teamwork.
De sfeer is altijd fantastisch en als je dan ook nog zo'n enthousiaste zoon hebt en je bent schrijfster... tja, dan komt er natuurlijk een boek: Teamwork en afgelopen september verscheen Dwarrelletters (die genomineerd is voor de Eigenwijsprijs 2014 ) Hoe leuk is het dan om een eigen stand te hebben en deze boeken onder de aandacht te mogen brengen van teams, scholen, vrijwilligers en andere bezoekers! De boekenleggers werden gretig aangepakt en het schaaltje met hartjes en pepermuntjes moest regelmatig bijgevuld worden, met name als ik even weg was geweest om bijvoorbeeld team Asimov aan te moedigen bij hun wedstrijden :)
Een begeleider van een ander team vond dat mijn volgende boek zich maar moest afspelen tijdens de Europese finale van de FLL. Tuurlijk, prima! Maar ik wil dan natuurlijk wel persoonlijk de sfeer opsnuiven en meemaken hoe het er aan toe gaat. Dussss.... welk team neemt mij in mei mee naar Pamplona, Spanje?

Groetjes,
Simone

Draad en spijkers

Dochter M. van acht jaar is een echt leesbeest en dol op knutselen. Vlak voor de kerstvakantie kwam ze thuis van school met een tekening, die mijn leraar wiskunde als wiskunst zou betitelen.

Ze vertelde er enthousiast over.
'Je kunt zoiets ook met draad en spijkers doen,' bedacht ik.
Dat leek haar wel wat en zo gezegd zo gedaan.
Ik had nog een paar mooie plankjes liggen (overgebleven van de cd-kast waar ik ook dvd's in bewaar en waar ik dus minder plankjes voor nodig had), spijkers moesten we even halen, maar wol lag er nog  genoeg.
Ook zocht ik een smal stukje overgeschoten laminaat, want daar zouden we een weefraampje van maken, hadden we bedacht. Als we toch bezig waren, nietwaar?

Het weefraampje maakten we eerst. Er moesten armbandjes op geweven kunnen worden, dus de spijkers moesten minimaal een polsdikte (mijn pols, want ik moest ook zo'n bandje :) ) uit elkaar komen te staan. We zetten potloodstippen waar de spijkers moesten komen, een centimeter tussenruimte leek ons mooi en dat bleek later ook prima te werken. De eerste rij spijkers heeft M. zelf ingeslagen, maar dat bleek een heel karwei voor haar en helemaal recht werd het ook niet (wat niet erg is overigens), dus nam ik de andere kant voor mijn rekening.
En klaar was ons weefraampje.

De scheringdraden werden gespannen en het weven kon beginnen. Om de draad te leiden knoopten we, bij gebrek aan grote naalden met een stompe punt, het uiteinde aan een breivisje vast en dat werkte perfect.

Daarna was het draadfiguur aan de beurt.
Het moest een figuur in hartvorm worden, had M. besloten. (Had ik iets anders verwacht?)
We printten via Word een hart uit, vouwden het zo om de bovenkant (mooie kant) van het plankje dat het hart in het midden zat. Achterop het plankje zetten we het papier vast met een plakbandje.
De benodigde spijkers (zoveel als je er zelf mooi vindt) heb ik maar even zelf ingeslagen. Ik heb de spijkers (op het oog) symmetrisch verdeeld over het hart, ervoor zorgend dat er in elk geval een spijker kwam op de punten die bepalend zijn voor de vorm van het hart. (Op de onderste punt bijvoorbeeld).

Scheur het papier weg, neem een mooi stuk garen en ga ermee van de ene naar de andere spijker.
Hoe? Dat mag je lekker zelf weten :) Volgens een bepaald patroon of willekeurig, het effect is altijd leuk. Probeer gewoon wat.

Vind je (kind) het superleuk om te doen, maar heb je geen zin om het hele huis vol te hangen met draadfiguren? Haal het draad eraf en span een nieuw patroon!

 

Wat hebben we genoten van deze knutseldag!
We hebben gelijk het goede voornemen gemaakt om dat weer veel vaker te doen. We maken er een creatief 2014 van!
Jullie ook?

Groetjes,
Simone

Even voorstellen

Ik ben Simone Foekens, moeder van vier prachtige kinderen tussen de 20 en 8 jaar, woonachtig in het mooie Twente.
Hoe ik in het leven sta? Creatief levend!
Niet alleen als schrijfster van zowel jeugdboeken als romans voor volwassenen spreek ik mijn creatieve kant aan, maar ik vind het ook heerlijk op andere vlakken creatief bezig te zijn. Knutselen, haken, breien, fotobewerking, enzovoort, enzovoort.
Daarbij ben ik graag creatief met geld: koopjesjagen beschouw ik als een vaak noodzakelijke sport, die bij elke topscore veel voldoening oplevert.
Creatief zijn is ook open willen staan alle mooie momenten in het leven. Bewust genieten van wat er op dat moment te genieten valt, ook al gaat het op dat moment misschien niet zoals ik het zou willen.
Klein voorbeeldje?
Laatst ging ik een stuk wandelen. Ik had echt zin om de benen eens flink te strekken. De zon was achter de wolken gekropen en ik besloot mijn fototoestel daarom maar thuis te laten. Dom! Want ik had prachtige plaatjes kunnen schieten van de nevel die tussen de bomen hing en de damp die opsteeg van het water. Er heerste een heel aparte, serene sfeer. Ik had er niet voor opengestaan dat er zonder zonlicht ook prachtige, misschien wel mooiere, plaatjes te schieten waren dan met een stralend zonnetje. Het voordeel was dat ik in een flink tempo doorlopen kon, wat toch ook weer prettig is. Zo dacht ik even spijtig aan het thuisgelaten fototoestel, maar genoot ik toch met volle teugen van het pittig doorstappen in een prachtige omgeving.
En als laatste, maar zeker niet als minste, leven wij in de grootste Creatie aller tijden. De schepping is zo mooi en veelzijdig, zo oneindig creatief en daarin mogen wij leven. Hoe geweldig is dat?

In Creatief levend geef ik jullie een blik in mijn creatieve wel en wee en deel ik recepten, patronen, werkwijzen en ideeën.

Hartelijke groet,
Simone