Haken, breien en een stoelhoes

Op de lagere school kregen we elke dinsdag handvaardigheid van een echte handwerkjuf. We maakten babysokjes, tochtslangen, wandkleden, ballennetten voor naar de gymles en geborduurde tassen. Wij meisjes waren best weleens jaloers op de jongens die dan met de meester handenarbeid gingen doen. Kleien, figuurzagen, dat soort dingen... Gek genoeg kan ik me eigenlijk geen werkstukken van de jongens herinneren...
Nu besef ik dat wij waarschijnlijk meer technieken hebben meegekregen waar we ook later iets mee konden dan de jongens.
Uiteraard leerden we ook haken. Het duurde even voor ik het onder de knie had, want rechts haken is best lastig voor een uitgesproken linkspoot als ik ben. Toen ik eenmaal de slag te pakken had, haakte ik uit het hoofd jurkjes voor mijn poppen. Ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst gehaakt heb. Dat zal toch zeker 20 jaar geleden zijn. Breien was meer mijn ding. Natuurlijk was de haaktrend mij niet onopgemerkt gebleven en bij het zien van al die leuke werkstukken, kreeg ik er ook zin in.
Toch moest het haakwerk nog even wachten en dat kwam zo:
Voor mijn oudste dochter (ze is nu 20) had ik ooit een trui gebreid, die op de een of andere manier nooit weggedaan was. Toen Mirjam (nu 8) die trui paste, was het meteen haar lievelingstrui en droeg ze hem zo vaak mogelijk tot het echt en echt niet meer ging, maar die trui wegdoen of bewaren? Nee, daar was ze nog niet aan toe, dan droeg ze liever een te kleine trui. Gek genoeg was ik het daar niet mee eens...
Gelukkig bedacht ik een oplossing waar Mirjam zich ook helemaal in kon vinden.

Ze wilde wel graag dat ik een andere trui voor haar zou breien. We besloten tot een effen rode trui waarop we later 'leuke dingetjes' zouden haken. Hoe en wat precies zagen we later wel. Het patroon van de trui was heel simpel, gewoon tricotsteek. Prima voor onder het lezen of tv kijken, snel klaar dus... dacht ik. Nou ja, er ging wat meer tijd overheen dan gepland, maar van de week heb ik de trui in elkaar gezet.
Tijd om te gaan haken.
Wat ik wilde haken? Geen idee nog. Mirjam heeft daar ook een stem in natuurlijk, want zij moet ermee lopen. Gisteravond heb ik wat proeflapjes gemaakt. Wol en haaknaalden waren zo opgezocht, maar hoe gingen stokjes ook alweer? En dubbele stokjes en halve vasten? Met behulp van google was ik daar snel achter. (O ja... eigenlijk wist ik het wel)
Even klungelen met rechts en ja hoor, haken is blijkbaar net fietsen, je verleert het nooit (al zitten in mijn proefjes nog wel wat foutjes).

Zeepbellen in het Anne Frank Huis

Aangezien ik een fervent treinreiziger ben (ja, echt!) heb ik mij een NS Weekend Vrij kaart aangeschaft (met gratis een nieuwe ov-chipkaart met een veel leukere foto ;) ). Ik zie net dat ze de actie verlengd hebben van 31 mei naar 31 december 2014. De kaart kost dan geen 40 euro per maand maar 29. Dat haal ik er royaal uit, zelfs als ik het afzet tegen dagkaarten van Blokker of Kruidvat. Bij zo'n kaart krijg je gratis een Kids Vrij abonnement (t.w.v. 15 euro) voor kinderen in de Railrunnerleeftijd. Daarnaast heb ik voor mij en Mirjam een museumkaart gekocht, want we willen naar het Kinderboekenmuseum, het Watermuseum, de Nachtwacht zien, door een onderzeeër lopen en nog veel meer.
Afgelopen zaterdag mocht Mirjam kiezen waar we heen gingen (niet het Watermuseum, want dat is wel leuk, maar daar zijn we nog niet zo lang geleden geweest). Dinsdags kwam ze uit school met een snipper papier waarop Anne Frank Huis geschreven stond. Dat moest het worden.
Zo gezegd, zo gedaan.
Met dank aan de kaartjes van de Spoordeelweken konden we eerste klas reizen. Al lezend en kletsend lieten we ons prinsheerlijk naar Amsterdam vervoeren. Inmiddels was het gaan regenen. Het waaide en warm was het ook al niet, maar wij zijn geen suikerdames en wandelden naar het Anne Frank Huis aan de Prinsengracht toe. Oef, er staat wel een hele lange rij! Maar ja, die staat er waarschijnlijk altijd, dus we sluiten gewoon aan. Terwijl ik de paraplu beheerde, verveelde Mirjam zich ook niet:

Na anderhalf uur konden we naar binnen. Als je de geschiedenis van Anne Frank kent, dan kom je weinig nieuws te weten, maar het is absoluut indrukwekkend om zelf in het Achterhuis rond te lopen.
Mirjam was ook onder de indruk, al vond ze het allemaal wel oud (wat het ook was natuurlijk) en druk (en dat was het ook).
Het klinkt misschien gek, maar het moment wat het meeste indruk op me gemaakt heeft, was in de toiletruimte. Toen ik de deur opendeed was Mirjam zeepbellen aan het blazen van de zeep bij de wasbak (ik snap nu wel waarom haar shampoo altijd zo snel op is... Ik heb nu een flacon met de allergoedkoopste shampoo gekocht die ik vinden kon om naar hartenlust bellen mee te blazen). Ineens zag ik er iets symbolisch in. Hoeveel droombellen zijn er kapot geknapt in de tijd dat Anne hier ondergedoken heeft gezeten?

Creatief met eten

De fotocollage zegt genoeg...

Sporten en werken tegelijk

Voor wie nu denkt dat ik HET concept aanbiedt, helaas, dat is niet zo. Wel vind ik het heerlijk om in het zomerseizoen als de jongste naar school is het buitenbad van het zwembad in te duiken en minstens 20 minuten domweg baantjes te trekken. Zo ook vandaag.
De buitenlucht is weliswaar nogal koel, maar wel lekker fris en het water voelt des te lekkerder aan. Tijdens het zwemmen overdenk ik de grote lijnen van het boek dat ik op dat moment aan het schrijven ben en laat ik mijn gedachten gaan over de volgende scene die beschreven moet worden.
Idealiter knoop ik er nog een bezoekje aan het stoombad aan vast, maar dat was vandaag zoals helaas wel vaker het geval is wegens een defect gesloten. Nou ja, als je van buiten komt voelen de douches extra warm aan en dat is ook fijn.
Thuisgekomen verklaar ik het tot koffietijd, ruim mijn spullen op en geniet van een bakkie leut met wat lekkers om daarna met frisse moed aan de slag te gaan.
Regelmatig ga ik een flink stuk lopen en laat mijn gedachten dan op dezelfde manier de vrije loop, intussen geniet ik van de fluitende vogels, probeer de specht die ik hoor kloppen te ontdekken en bewonder de bomen en struiken die steeds meer in het blad komen.
Wat hangen lichaam en geest toch samen! Mens sana in corpore sano. Die oude Romeinen wisten het wel. (Al komt dit citaat uit een dichtregel die zoveel betekent als: een mens moet bidden voor een gezonde geest in een gezond lichaam).
Ook op andere manier is deze manier van denken te integreren. Zo moet ik denken aan een blog van Marcel van Driel over douchen. Natuurlijk werkt deze combi niet bij elk werk en bij elke tak van sport, maar je bewust worden van wat je wilt/moet doen op een dag maakt je doelgerichter en efficiënter en dat is altijd een voordeel.
Iets wat heel afleidend werkt is te moeten hollen en stressen. Iets wat ik nu moet doen om mijn frisgewassen was voor natregenen te behoeden.