We hadden onlangs nog trots gemeten dat de grootste zonnebloem in de tuin 2,83 meter hoog was.
Maar na een flinke windvlaag was er niets meer van over...
Een paar zonnebloemen konden we nog redden door ze aan de schutting te binden. De rest moest helaas geruimd worden. We hadden geluk dat een deel van de zonnebloemen al zover uitgebloeid was dat ze klaar waren om te drogen en zo de pitten te winnen. Vogels zijn er dol op! En zelf pikken we ook een pitje mee.
Van de nog uitbundig bloeiende bloemen maakten we bosjes en verrasten daar de dirigent van de harmonie waar Mirjam speelt en Mirjams juf mee.
Bij het zien van de bloemharten boordevol zonnebloempitten moest ik denken aan de gelijkenis van de zaaier (Marcus 4) waarin gesproken wordt over een dertigvoudige, zestigvoudige en honderdvoudige oogst. Hoeveel pitten zitten er wel niet in deze uitgebloeide zonnebloem? En dat allemaal uit één nietig klein zaadje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten