Onlangs werd er gevraagd of ik voor elke editie van de Wijkkrant een stukje wilde schrijven. Heel leuk, want schrijven is... zeg maar... mijn ding. En of ik dan de eerstvolgende redactievergadering wilde bijwonen, zodat ik kon zien hoe zo'n vergadering er aan toe ging. Ja, toen voelde ik een bui hangen... Als ik niet oppaste, zou ik voor ik het wist in de redactie zitten. Nu draag ik de Wijkkrant een warm hart toe en vind ik het ook erg leuk om bij dit soort dingen 'in de keuken' te staan, maar -om de vergelijking door te trekken- ik had net besloten dat ik voorlopig mijn bordje vol heb aan de redactie van ons kerkblad, het secretariaat bij auteursvereniging Schrijvenderwijs en iets waar ik nu nog niets over zeggen kan ;) Verder moet het huishouden en het gezin ook doordraaien en word ik geacht boeken te schrijven... Ik antwoordde dus dat ik graag bij de volgende vergadering aanwezig was, maar dat ik beslist niet in de redactie wilde. In stilte gaf ik mezelf een complimentje: heel assertief mijn grenzen aangegeven, goed zo!
De vergadering was erg leuk en gezellig (ja, dat is ook belangrijk, vind ik) en mijn gevoel dat ik 'zomaar' in de redactie zou kunnen belanden, was niet ten onrechte. Fijn, dat ik zo duidelijk was geweest en bij voorbaat al nee had gezegd.
Toen ik gisteren in de C1000 liep, was het nee zeggen een heel stuk lastiger. Het zijn euroweken, soms vind ik de aanbiedingen totaal oninteressant, maar soms zitten er toch wel hele leuke bij...
Maar eigenlijk was ik bezig de vriezer en de voorraadkast een heel stuk leeg te eten. Voorraad is leuk, lekker en prettig en ik gebruik (uiteindelijk) ook alles wat ik heb liggen, maar een beetje (lees: een heel stuk) minder, dat mag wel, had ik besloten.
Waarom ik me dan toch liet verleiden om o.a. VIER pakken rijst mee te nemen (oké, ik was aan het laatste (kilo)pak bezig...) en VIER pakken pannenkoekmeel (bij thuiskomst zag ik dat ik er nog twee had staan...) en twee pakken appeltaartmix, terwijl ik nog verschillende 'bakpakken' in de kast had staan (geen appeltaartmix, dat is waar, maar eigenlijk maak je met een simpel pak meel bijna net zo gemakkelijk een appeltaart).
Nog even oefenen met nee zeggen dus, misschien vooral tegen mijzelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten